Waarom een ​​sterke gastronomie ons tegenhoudt

Ik heb eten altijd heerlijk gevonden, mijn eerste herinneringen aan eten en daarvan genieten gaan terug naar mijn kindertijd. Als we uit school thuiskwamen, mijn zus en ik, maakte onze nanny voor ons heerlijke snacks: overheerlijke sandwiches met verse sla, tomaten, ham en kaas, romige crème-karamel of, mijn favoriet, haar mythische Bretonse pruimentaart... Wie had ooit gedacht dat een Frans meisje dat hield van de goede dingen in het leven en gewend was aan het eten van ‘prime rib’ op zomerdagen, vegetariër en zelfs bijna vegan zou worden?

Na mijn verhuizing naar Nederland, en de navelstreng met mijn geboorteland Frankrijk te hebben doorgeknipt, begon ik mijn eetpatroon te veranderen. Nu, na vier jaar in Amsterdam, vraag ik me af of mijn eetgewoonten (99% plantaardig) hetzelfde zouden zijn geweest als ik in Parijs was gebleven… Heeft een andere cultuur me geholpen mijn leefstijl te transformeren? In de serie artikelen die zullen volgen, zal ik proberen om die vragen te beantwoorden vanuit mijn eigen ervaring, waarderingen en gewoon een beetje gezond verstand.

Zodra ik vier jaar geleden in Nederland aankwam, besloot ik te stoppen met het eten van vlees en vis. Aan de ene kant omdat ik dat eigenlijk nooit lekker had gevonden maar ook omdat Amsterdam veel alternatieven biedt in de supermarkten maar ook in restaurants. Het ligt dus voor de hand dat een van de meest succesvolle Nederlandse bedrijven van tegenwoordig, de Vegetarische Slager zoals de naam suggereert plantaardige alternatieven voor vlees biedt. Hoewel de Nederlanders culinaire specialiteiten hebben waaronder rookworst en bitterballen en veel verschillende soorten kaas, (iedereen kent Goudse kaas) bestaan al deze heerlijkheden hier toch ook in een plantaardige versie. Is het omdat Nederland in gastronomisch opzicht niet “even rijk” is als Frankrijk we in dat land niet zoveel plantaardige alternatieven vinden? Ja, ik schreef gastronomisch en niet “even rijk” maar laten we eerlijk zijn, rookworst en bitterballen zijn de grenzen niet overgekomen en de croque-monsieur, boeuf bourguignon en de tijdloze “croissant au beurre” wel, nietwaar?

Toen ik een bezoek bracht aan Warschau kwam ik tot dezelfde conclusie, omdat ik er een groot aantal vegan restaurants tegenkwam, waarvan de een er nog heerlijker uitzag dan de andere. Ik kreeg de kans om de geweldigste vegan sushi’s te proeven (een geheel nieuw niveau vergeleken met de trieste maki komkommer die alle restaurants voorstellen als vegan optie). Ik verwachtte dit absoluut niet van Polen. Toen ik een ober vroeg waarom er zoveel vegan restaurants in de stad zijn, antwoordde hij dat mensen gewoon nieuwsgierig zijn. Ze willen een nieuw type voedsel ontdekken en zijn meer open-minded als het gaat om plantaardig voedsel. Misschien zijn landen met een sterk gastronomisch erfgoed te arrogant om te kijken naar de op planten gebaseerde alternatieven.

Als je kranten en tijdschriften leest, realiseer je je zeer snel dat de VS, het VK, Duitsland en IJsland landen zijn waar het eten van elk type vegan voedsel de afgelopen jaren is geëxplodeerd. Terwijl aan de andere kant landen zoals Frankrijk, Italië of Spanje niet verder zijn dan beginnen met spreken over verminderen van de vleesconsumptie. In Frankrijk begon in 2019 een groep beroemdheden een beweging met de naam “lundi vert” (daarmee wordt bedoeld vleesloze maandag), terwijl in Duitsland “Donnerstag ist Veggietag” (donderdag is veggiedag), in het even werd geroepen in 2010…

Ik begon me dus af te vragen of de fijne keuken en vegan verenigbaar zijn? Na een jaar bijna helemaal vegan te zijn geweest, heb ik hier hoge verwachtingen van… Ondanks het feit dat sommige landen zeer laat zijn in de transitie naar een plantaardige leefstijl, zie ik veel potentieel in de vegan voedingswijze, zelfs in Frankrijk! Hierover zullen we het hebben in het volgende artikel: hoe kunnen gastronomie en veganisme goed en in harmonie samenwerken.